Του Μιχάλη Καρχιμάκη στο "protothema"

Η είσοδος του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση έγινε χωρίς να έχει συμφωνηθεί εκ των προτέρων και να έχει δημοσιοποιηθεί το επικαιροποιημενο προγραμματικό πλαίσιο ,τα περιεχόμενα των πολιτικών σε βασικούς τομείς,το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής ,και τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα τους,κυρίως σε πεδία  που θα έδιναν υπαρκτή ελπίδα για προστασία κυρίως των μόνιμων  θυμάτων της κρίσης ,ελπίδα για τους ανθρώπους της δημιουργίας ,ελπίδα για την παραγωγή νέου πλούτου
αλλά και μηνύματα για συγκρούσεις με όλους όσους αναχαιτίζουν τον πλούτο σε βάρος όλων όσων την πλήρωσαν.

Η  συμμετοχή  στην διαμόρφωση αυτού του σκηνικού έδωσε ένα θολό μήνυμα μόνο των προσώπων που θα εγκατασταθούν στα υπουργεία και ότι  όσοι διαμορφώνουν το σκηνικό είναι απολύτως συμβατικοί και προβλέψιμοι παίχτες σε ένα σύστημα που εκτός των άλλων για να εμπνεύσει χρειαζόταν και περιεχόμενα πολιτικών και ασυνήθιστες και μη αναμενόμενες συγκρούσεις που δεν έγιναν και δεν φαίνεται να γίνουν ποτέ.(τράπεζες ,δικαιοσύνη,ΜΜΕ κ.λ.π)
Δηλαδή  κινήσεις και πρωτοβουλίες που θα αναπτέρωναν το χαμένο ηθικό και την ελπίδα χιλιάδων ανθρώπων .
Ο Σαμαράς ήταν και είναι αδύνατον να τις κάνει και απέδειξε ότι δεν μπορεί και γιατί είναι άλλη η φιλοσοφία του και γιατί , δεν είναι πολιτικός παίκτης εμπιστοσύνης.

Το έδειξε  άλλωστε διαχρονικά με τις πολιτικές του θεσμικές απρέπειες και υπονομεύσεις απέναντι στους εταίρους του,και εναντίον του Γ. Παπανδρέου.

Το ΠΑΣΟΚ προσχώρησε σε μια υπουργοκεντρικη αντίληψη χωρίς να έχει θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις , χωρίς αυτές να έχουν συζητηθεί,και με ατολμία απέναντι στον Δεξιό Σαμαρά που πιστεύει ότι αυτό είναι το εκβιαστικό του πλεονέκτημα.

Το ΠΑΣΟΚ ΣΊΓΟΥΡΑ δεν μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση, μπορούσε όμως να οριοθετήσει  το κλείσιμο του κύκλου της κρίσης  να θέσει περιεχόμενα πολιτικών και συγκρούσεις και αλλαγές με όσους κυρίως παρεμποδίζουν την διεύρυνση του πλούτου στην χώρα απ όπου κι αν προέρχονται ,και να απαιτήσει να είναι το σύνολο των δυνάμεων που σχημάτισαν κυβέρνηση μετά τις εκλογές με άλλον πρωθυπουργό και όχι τον Σαμαρά.

Μετά από όλα αυτά η μεγάλη πλειοψηφία των υποστηρικτών της δημοκρατικής παράταξης αναρωτιέται ποιο θα είναι το ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο διαφοροποίησης από την δεξιά, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.