Λιάπης και Τσουκαλάς η ίδια όψη... διαφορετικών «νομισμάτων»!

Δεν ανακαλύψαμε την… Αμερική, είναι προφανές πως οι πολιτικοί μας πάντα αδιαφορούσαν για την εντύπωση που δημιουργούν οι πράξεις τους. Ήταν η λογική «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε…».

Και δεν λάμβαναν καθόλου υπόψη, ότι όχι μόνον έπρεπε να είναι έντιμοι, αλλά και…

να φαίνονται ότι είναι… Αυτά μέχρι την κρίση… Mετά υποτίθεται ότι το πολιτικό προσωπικό πήρε τα μέτρα του! Ήρθαν, όμως, οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» και ο Μιχάλης Λιάπης.

Συνελήφθη ο πρώην Υπουργός Μεταφορών, να κυκλοφορεί με πλαστές πινακίδες!

Τι εξευτελισμός! Δεν σεβάσθηκε τον εαυτό του, αλλά ούτε και τη μνήμη του θείου του… Οι πολίτες σχολιάζουν, «τέτοιοι μας κυβέρνησαν;». Κάθε φορά λέμε ότι είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι...

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν να αντιμετωπίσουν τη δημοσιοποίηση των πόθεν έσχες γιατί για πρώτη φορά «αριστεροί» βουλευτές μπαίνουν στο μικροσκόπιο των μέσων ενημέρωσης.

Η περίπτωση του κ. Τσουκαλά είναι διαφορετική από αυτήν του κ. Λιάπη έχουν όμως την ίδια όψη! Την απαξίωση της πολιτικής! 

Ο κ. Τσουκαλάς έδωσε τις δικές του απαντήσεις, ωστόσο, οι εντυπώσεις που έμειναν σίγουρα δεν ήταν και οι καλύτερες για το κόμμα των αδύναμων που έχει απέναντι του το διεθνές οικονομικό σύστημα.

Εκτός από τον κ. Τσουκαλά, ουκ ολίγα περιουσιακά στοιχεία έχουν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με πλούσιο χαρτοφυλάκιο επενδυμένο κυρίως σε funds όπως η JP MORGAN, ή η BLACK ROCK και ο Γιώργος Σταθάκης, που διαθέτει επίσης χαρτοφυλάκιο, με επενδύσεις σε μεγάλα funds.

Βουλευτές που προαλείφονται για υπουργικούς θώκους έχουν τοποθετήσει τα «συμφέροντα» τους σε funds που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι κερδοσκοπούν σε βάρος της χώρας.

Οι επενδύσεις δεν είναι κακό, δεν είναι παράνομο, η ενασχόληση, όμως, με την πολιτική είναι κάτι διαφορετικό… στη περίπτωση που πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να φέρει την αλλαγή.  Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ αν θέλουν να αλλάξουν;   

Στην περίπτωση του κ. Τσουκαλά, τα πράγματα είναι απλά, ένα εκατομμύριο ευρώ εφάπαξ ή “αποζημίωση ασφαλιστικού”, όπως την ονομάζει ο ίδιος, δεν δικαιολογείται από εισφορές όχι 35, αλλά ούτε 155 ετών. Συνεπώς, μπήκε σε κάποιο προνομιακό ασφαλιστικό πακέτο εξαιρετικά μεγάλης και δυσανάλογης οικονομικά  απόδοσης από τους υπόλοιπους εργαζόμενους που ακούνε τέτοια ποσά και ζαλίζονται… 

Δεδομένου ότι διετέλεσε πρόεδρος των τραπεζικών υπαλλήλων, δημιουργείται η εντύπωση προνομιακής μεταχείρισης από τη διοίκηση της ιδιωτικής τράπεζας.

Ο κόσμος, λοιπόν, στα καφενεία αναρωτιέται αν  ως συνδικαλιστής πρόεδρος εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του εργοδότη του ή των εργαζομένων.

Χορτάσαμε από απαξιωτικές συμπεριφορές  εκ μέρους του πολιτικού μας κόσμου, είδαμε  χειρότερα, μίζες και ψέματα. Είδαμε, όμως, και μια διαφορετική αντιμετώπιση από την αστυνομία στην περίπτωση του Μιχάλη Λιάπη.    

Μήπως, έφτασε η ώρα και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας να κάνουν το ίδιο;

Γιατί η ΝΔ δεν διέγραψε τον Μιχάλη Λιάπη; Κύριε Σαμαρά;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζήτησε εξηγήσεις από τον κ. Τσουκαλά; Κύριε Τσίπρα;       

Δεν αντιλαμβάνονται πως τέτοιες συμπεριφορές απαξιώνουν ακόμα περισσότερο το πολιτικό σύστημα αλλά και  τους εαυτούς τους. Νομίζουν ότι μπορούν συνέχεια να αδιαφορούν για την γνώμη των πολιτών;

Η λύση είναι απλή. Οι αρχηγοί να απομακρύνουν όσους προκαλούν. Μπορούν;  

Γράφει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος