O
μοναδικός τρόπος για να βγει μια χώρα από εκεί που την έβαλαν, είναι να
ακολουθηθεί ακριβώς το ίδιο μονοπάτι με την αντίστροφη κατεύθυνση!
Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Κατά τα λοιπά, τέσσερα χρόνια τώρα δεν …..
μας δάνειζαν οι αγορές, έ?
Ενώ τώρα, θα
δεχθούν να μας μεταβιβάσουν το χρέος 50 χρόνια αργότερα, έ?
Και όλως
ξαφνικά, το χρέος μας θα γίνει βιώσιμο, έ?
Και θα
βγούμε στις αγορές, οι οποίες θα μας δανείζουν, έ?
Άραγε, εμένα
γιατί δεν με νοιάζει καθόλου, ούτε τι έγινε και μπήκαμε στο τούνελ ούτε τι
έγινε και θα βγούμε από αυτό?
Γιατί άραγε,
το μοναδικό πράγμα που με νοιάζει, είναι τι χάσαμε (ως κοινωνία) καθώς και τι
έχασα (ως άνθρωπος), στην ενδιάμεση διαδρομή!
Καθώς και με
ποιόν τρόπο θα μπορέσουν να αποκατασταθούν οι απώλειες...
Υ.Γ. Ξαφνικά επίσης, βλέπω να μην ενδιαφέρεται
κανείς για το διαγενεακό χάσμα... Αναρωτιέμαι, γιατί μας είχαν
"πρήξει" στο ενδιάμεσο! Τόσος πόνος τους είχε πιάσει για τις επόμενες
γενιές, που τώρα τις ξέχασαν εντελώς και θέλουν να τους φορτώσουν όλα τα βάρη?
Μετά από 50 χρόνια...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου